Długość ich ciała wynosi między czternaście a piętnaście centymetrów bez ogonka. Zaś z ogonkiem dochodzi do około dwudziestu tudzież dwudziestu pięciu centymetrów. Objętość czaszki to trzy i jedna dziesiąta centymetra. Długość dzioba wynosi jeden i trzy dziesiąte centymetra. Rozpiętość skrzydeł wynosi zaś około dwadzieścia jeden centymetrów. Masa ich ciała, na ogół wynosi około trzydziestu gramów. Cechami tego gatunku są uszka wyrastające z głowy. Potrafi nimi bardzo szybko poruszać, gdy tylko poczuje się zaniepokojony. Oczka mają okrągłe, przeważnie koloru węgla. Zdarzają się wyjątki majce brązowe tęczówki. W okresie lęgowym ich dziobki robią się czarne, poza nim szaro-brązowy. Samce na przedniej stronie główki posiadają białe upierzenie w kształcie krzyża. Z tymże, górna część jest bardzo cieniutka. Samice mają całą brązową główkę, poza cienkim paskiem na czole. Podgardle, podbrzusze oraz brzuszek o kolorze białym. Młode osobniki mają jasnobrązowe futerko. Pióra na skrzydłach ciemne w czasie okresu jesienno-zimowego, zaś w okresie wiosenno-letnim nieco jaśniejsze. Cztery łapki pokryte futerkiem, posiadają pięć palców o ostrych pazurkach. Ogon u nasady ozdobiony rozłożystymi piórami u samca. Samica nie posiada tych dodatków. Ogon zakończony pędzelkiem z futra. Warto wspomnieć, że reszta futerka jest brązowa. Ich cechą rozpoznawczą jest posiadanie zarówno piór jak i futerka. Okres lęgowy trwa od później jesieni do późnej zimy. Samica składa od pięciu do sześciu jaj w gnieździe przypominającym stożek. Ten, zrobiony jest z gałązek zmieszanych z błotem oraz listkami. Jaja wysiadywane są tylko przez samicę, która do momentu dojrzałości płciowej opiekuje się pisklętami. Żyją w stadach do czterdziestu osobników. Zdarzają się i większe grupy. Zamieszkują głównie miasta, okoliczne lasy czy pola uprawne. Wszędzie tam, gdzie jest łatwość zdobycia pożywienia. W skład ich posiłków wchodzą ziarna, nasiona roślin strączkowych, drobne owady. Nie pogardzą tez pokruszonym chlebem czy ciasteczkami. Nie boją się istot, są ciekawskie. Potrafią przesiadywać na drzewach lub dachach budynków, obserwując mieszkańców miast. Mają cienkie i melodyjne głosiki, które brzmią mniej więcej jak śpiew kosa połączonego z ćwierkaniem wróbla. W czasie okresu godowego, samce wydają z siebie basowy głos “trel trelle trello”.