Dhampiry są potomkami wampirów oraz ludzi. Pojawiają się na tym świecie w dwojaki sposób. Pierwszym z nich jest ugryzienie przez wampira kobiety, która jest w trzecim miesiącu ciąży. Jeśli Dziecko Nocy, chce posiadać potomka, musi uprzednio obserwować przyszłą matkę swojego dziecka. Nie może ugryźć kobiety na samym początku ciąży lub w późniejszym terminie. Grozi to bowiem poronieniem albo śmiercią płodu. Ciężarna kobieta bardzo rzadko dożywa końca porodu, gdyż płód wysysa z niej energię życiową oraz krew, która im płód starszy tym większej ilości potrzebuje. Jeśli uda się matce przeżyć, po kilku godzinach, a nawet dniach umiera z wycieńczenia. Drugą metodą, na narodziny nowego dhampira jest z połączenia dwóch dhampirów lub człowieka. Ciąża trwa dziewięć miesięcy z tym, że u ludzkich kobiet, jest ona bardzo ciężka. Przyszła matka powinna przechodzić ciążę pod opieką lekarzy. Musi także zażywać specjalne zioła, aby szybko odzyskiwała siły. Poród jest trudny i ludzka kobieta często traci przytomność. Jest również duże ryzyko śmierci. Dhampiry dziedziczą po matce kolor skóry oraz włosów. Oczy dhampirów mają różne kolory tęczówek (heterochromia), jeden po rodzicielce, drugi po ojcu. Mieszańce te, są bardziej odporne na promienie słoneczne, jednak muszą uważać. Słońce nadal jest dla nich szkodliwe. Jednak nie śmiertelne. Zbyt długie poddawanie się promieniom słonecznych może wywołać alergię pod postacią swędzących, czerwonych krost. Czasami też odchodzić może skóra. Wszystko zależne od czasu spędzonego na słońcu. Dlatego, też dhampiry, często chodzą w ubraniach z długim rękawem. Dhampiry mogą jeść ludzkie jedzenie, ale wtedy nie skorzystają w pełni ze swoich mocy. Mogą pić ludzką krew, ale nie muszą. Ich kły są nieco mniejsze, niż u wampirów, ale mogą je wysuwać kiedy tylko chcą się posilić. Po wampirzym rodzicu dziedziczą też siłę, szybkość oraz wytrzymałość. Nie jest jednak ona taka jak u wampirów. Jest o połowę słabsza. Ciężko jest odróżnić, na pierwszy rzut oka dhampira od zwykłych ludzi. Tylko inny wampir oraz lykanin jest w stanie poznać z kim ma do czynienia, podobnie jest z aniołami i demonami. Dhampiry są śmiertelne jak ludzie, ale za to są długowieczne. Starzeją się wolniej, ma się wrażenie, że w ogóle starość ich nie dotyka. Je również jak wampiry, można zakołkować. Wtedy dhampir zapada w letarg.


Lykarvisy to potomkowie ludzi oraz lykan. One pojawiają się na świecie na trzy sposoby. Pierwszym sposobem jest przemiana wybranego człowieka w lykarvisa poprzez ugryzienie. W krwi lykanina znajduje się pierwiastek, dzięki któremu czysta, ludzka krew zaczyna mutować. Lykarvisy niczym nie różnią się po przemianie od zwykłego człowieka. Z nimi jest podobnie, jak z lykaninami z tymże ich siła i wytrzymałość jest dużo mniejsza niż u lykan. Drugą metodą, by na świat przyszedł lykarvis to zapłodnienie ludzkiej kobiety przez lykanina. Jako, że wilkołak nadal jest po części człowiekiem, nie ma problemów z krzyżowaniem genów tych dwóch ras w taki sposób. Jednakże, pojawienie się na świecie młodego wilkołaka w taki sposób sprawia, że jest bardziej uczłowieczony. Zamieniony człowiek w lykarvisa jest bardziej agresywny, natomiast zrodzony w naturalny sposób, jest łagodniejszy. Trzecią metodą jest przyjście na świat mieszańca, z połączenia dwóch lykarvisów. Narodzony w taki sposób lykarvis, bywa bardziej związany z naturą. Lykarvisy dziedziczą możliwość przemiany w bestię, ale ich bestie są nieco mniejszych rozmiarów. Odporność na srebro tych mieszańców jest znacznie większa niż u czystej krwi pobratymców. Niemniej jednak, większa ilość srebra wywołuje u nich wysypkę, a niekiedy ślady jak po oparzeniach. Lykarvisy żyją znacznie krócej niż lykanie, ale również są długowieczni. Bardzo trudno, jest odróżnić ich od zwyczajnych ludzi.

Kjahirici to potomkowie ludzi oraz khajitów jak również kjahiritów. Jeśli człowiek zostanie zadrapany przez Khajita, ten zostaje zainfekowany komórkami mutagennymi. Te, po około tygodniu zaczynają działać. Przemiana następuje boleśnie i trwa znacznie wolniej niż u lykarvisów czy dhampirów. Po kocim rodzicu odziedziczają, przeważnie kocie oczy oraz możliwość przemiany w formę gatos. Khajiritci nie mogą przybierać formy zwierzęcej. Mogą tylko przybierać postać bestii. Podobnie jak u lykarvisów forma bestii jest nieco niższa i drobniejsza. Po ludzkich rodzicach zaś dziedziczą pozostałe cechy, jak kolor skóry czy kolor włosów. Khajiritci, również posiadają kocie nawyki, ale nie posiadają, aż takich pełnych gracji ruchów. Drugą formą pojawienia się na świecie khajiritów jest związek dwóch khajritów. Wtedy taki potomek jest bardzo podobny do Khajita. Ma więcej cech kocich rodziców niż ten, którego jednym z rodziców jest człowiek. Ich również ciężko odróżnić od zwykłych ludzi, nie licząc pionowych źrenic.

Pół anioły i pół demony to potomkowie ludzi, aniołów i demonów. Jeśli rodzicem jest człowiek, dziecko takie dziedziczy cześć magicznej mocy oraz skrzydła. Pół anioła można też poznać po bardzo jasnych oczach oraz nieco delikatniejszej urodzie. Po ludzkich rodzicach, taki potomek odziedziczy podatność na choroby oraz śmiertelność. Pół anioł, żyje długo, ale łatwiej go zabić, nie tak jak jego boskiego rodzica. Posiadają również skrzydła. Nie różnią się niczym innym od aniołów. Jednakże ich pióra zdają się być śliskie, kiedy oświetla je blask promieni słonecznych. Pół anioły nazywane są Nifilimami. Pół demona zaś można rozpoznać po bardziej opalonej skórze, mocniejszych rysach twarzy oraz złotych lub czerwonych tęczówkach. Niekiedy ich źrenice są wąskie jak u jadowitych węży. Odziedziczają połowę mocy po diabelskim rodzicu. Mogą też odziedziczyć rogi, ogon oraz skrzydła. Czasami dziedziczą tylko rogi, tylko ogon albo tylko skrzydła. Półdemony dziedziczą połowę mocy swojego rodzica. Nazywane są Daimonami. Jeśli pół anioł lub pół demon zrodzi się z miłości anioła i demona, wtedy dziedziczą mieszane cechy. Skrzydła ich stają się diabelskie ale pokryte piórami o różnej barwie. Mogą też odziedziczyć ogon lub rogi po diabelskim rodzicu. Zdarza się, że takie dzieci mogą dziedziczyć dwa pierwiastki magiczne, ale są magicznie słabsze niż swoi rodzice. Mogą uczyć się dziedziny magicznej tylko w tej dziedzinie, jaką posiadają rodzice. Dzieci aniołów i demonów nazywane są Alcamisami. Statystyki początkowe


Półelfy to potomkowie tylko elfów oraz ludzi. Te rasy mają podobny kod genetyczny, więc mogą się rozmnażać między sobą. Tyczy się to zarówno Świetlistych Elfów jak i Mrocznych Elfów. Połówki dziedziczą cechy obojga rodziców. Zatem pół elf może mieć ciemną karnację, ale ludzką posturę ciała. Ich włosy miewają różną barwę, podobnie jak i oczy. Mogą również wyglądać jak typowi ludzie, ale za to inne cechy będą dziedziczone. Jak chociażby melodyjny głos czy mocniejsze przywiązanie do natury. Wszystko zależne od tego, co odziedziczą. Z natury mają mieszane charaktery. To tak, jakby do pustego naczynia wlać trochę wina oraz wody i zmieszać je ze sobą. Wśród elfów, połówki nazywane są Amrami-czyli „am” co znaczy pół oraz „rami” i oznacza elf.

Álfuraingeale to potomkowie aniołów oraz elfów, gdzie Álfur oznacza elfa, natomiast aingeal anioła, co razem oznacza elfickiego anioła. Te dwie rasy również mogą się ze sobą krzyżować z powodu podobnego kodu genetycznego. Álfuraingeal to inaczej uskrzydlony elf. Dziedziczy on bowiem anielskie skrzydła po Niebiańskim rodzicu. Ich rozpiętość jest taka sama jak u aniołów. Pokryte są mięciutkim pierzem. Nawet bardziej puchatym niż u aniołów. Ich pióra, co ciekawe mają barwę taką jak ich włosy. Jeśli álfuraingeale posiada czerwone włosy, puchate okrycie skrzydeł będzie tego samego koloru. Należy też dodać, że mieszańce te posiadają zawsze szpiczaste uszy. Nie mają jednak tak potężnej mocy jak anielski rodzic. Nadrabiają jednak urodą. Álfuraingeael są po prostu piękne. Sprawia to genetyka. Anioły i elfy same w sobie są ładne, kiedy jednak zmiesza się ich krew powstaje dzieło sztuki. Cechą charakterystyczną álfuraingeali jest nieśmiałość, ale też ciekawość do otaczającego ich świata.

Álfurifrinnianie to potomkowie elfów oraz piekielników. Álfur oznacza elfa, natomiast Frinn piekło co razem daje piekielnego elfa. Osobniki te dziedziczą skrzydła oraz parę rogów, ale nigdy ogona. Jest to dość intrygujące i powiada się, że to wynik łączenia genów, który eliminuje u tych półkrwistych występowanie tej części ciała. Ich cera jest zawsze nieco ciemniejsza. Wygląda tak, jakby byli cały czas lekko opaleni. W przypadku włosów te zawsze mają barwę płonącego ognia. Niekiedy zdarzają się lekko przytłumione. Podobnie jak Álfuraingeale także posiadają szpiczaste uszy, jednak ich wielkość determinowana jest przez tą, którą miał elfi rodzic.
Posiadają dość wybuchowe charaktery i zawsze rodzą się ze średnim pierwiastkiem magicznym. Nigdy pośród nich nie będzie możliwe pojawienie się kogoś z rozszczepioną duszą, gdyż mieszanka genów oraz pokładów dwóch bardzo umagicznionych ras daje mocną stabilność i ochronę dla duszy.

Asurianie to potomkowie wróżek oraz ludzi, elfów, aniołów oraz półelfów. Właściwie to nie różnią się praktycznie niczym od rodziców ziemskich. Mają największej ich cech, niźli po rodzicu wróżkowym. Jedynymi, wyróżniającymi ich cechami to skrzydła, które dziedziczą zawsze po Pixie. Łatwo też poznać, czy wróżka Asuriana jest połówką czy czystej krwi. Dziecko tej pierwszej będzie typowej ludzkiej urody, zaś tej drugiej Pixie, bardziej urodą przypominać będzie anioła czy też elfa.

Aquarianie to krzyżówki Aquatikanówi elfów oraz ludzi jak i półelfów. Hybryty te posiadają możliwość zmiany w formę morską. Działa to na takiej samej zasadzie, jak u syreniego rodzica. Niemniej, muszą się tego nauczyć, natomiast Aquaticanie potrafią to kontrolować od samego początku. Aquarianie mogą dziedziczyć łuski na ciele, ale nie koniecznie. Znakiem rozpoznawczym, mówiącym, iż ma się do czynienia z połówką syreny świadczą oczy. Te zawsze lśnią, jakby mieli zaraz płakać-tak zwane szklane oczy. Podobnie jak wodny rodzic, mogą oddychać pod wodą, ale nie dłużej niż cztery godziny. Jest to spowodowane tym, iż posiadają tylko po części geny Aquatican.